1. |
αυτομαστίγωμα
04:19
|
|||
|
Αυτομαστίγωμα
Όλα καλά στους άλλους λες,
τις νύχτες όμως μόνος κλαις.
Δεν κλείνεις μάτι ούτε στιγμή.
Το κυνικό σκοτάδι τιμωρεί.
Πιστεύεις στο ανώτερο
κι αυτό είναι το χειρότερο:
πώς γίνεται να συγκριθείς
με τους αγγέλους της Αυλής;
Όχι, δεν είσαι άγιος
ανθρώπινος και άσχημος.
Όχι, δεν είσαι άγιος
μικρόψυχος και άπληστος.
Όχι, δεν είσαι άγιος
ανόητος και άθλιος
Γελάει μαζί σου η ζωή
και συ την περιμένεις στη στροφή.
Αναζητάς εκδίκηση.
Το πρόβλημά σου όμως είσαι εσύ.
Για όσα δεν κατάφερες
και όσες δεν αγάπησες
σκληρές ποινές σου αναλογούν
στο δικαστήριο του μυαλού.
Με ερινύες για ερωμένες
και δηλητήριο για κρασί
γιορτάζεις απόψε τις πληγές σου
τη δική σου ενοχή.
|
||||
2. |
αυτά τα παιδιά
03:27
|
|||
|
Αυτά τα παιδιά
Με ευλάβεια τα κινητά βαστάνε
στην εταιρεία σαν δίνουν αναφορά.
Χαμόγελα σε πρόσωπα, απρόσωπα
και σκούρα κοστούμια φοράνε.
Στους δρόμους τρέχουν και για ν' αντέχουν
πίνουν βιταμίνες· κοιμούνται με ηρεμιστικά.
Το χρήμα ο μόνος θεός που προσκυνάνε.
Στα χρηματιστήρια, στις τράπεζες κάνουν σπονδές.
Μέτοχοι, αμέτοχοι, σε έγκλημα
θύτες και θύματα θα 'ναι·
κάπου αθώοι και κάπου ένοχοι
κάθε βράδυ, σε ειδήσεις τηλεοπτικές.
Αυτά τα παιδιά, με τα ιδανικά
του μάνατζερ γιάπη και της καταστρόικα,
αυτά τα παιδιά, υπήρξαν μια νέα γενιά.
Στις αγγελίες για εργασία ψάχνουν.
Στέλνουν με email τα βιογραφικά.
Πρόθυμοι, απρόθυμοι,
φιλόδοξοι μα και λίγο απαισιόδοξοι·
το στόμα κλείνουν, το κεφάλι σκύβουν·
τώρα μιλάει ο νόμος της αγοράς.
Σ' αυτά τα παιδιά με τα ιδανικά
του μάνατζερ γιάπη και της καταστρόικα,
σ' αυτά τα παιδιά σπάσανε τον τσαμπουκά.
|
||||
3. |
ο πολύμπριζος
04:41
|
|||
|
Ο Πολύμπριζος
Έχει μπάρμπα στρατηγό, θητεία στο Λυκαβηττό.
Στην εφορία έχει θεια, τελειώνει σε τρία λεπτά.
Γνωρίζει τα πού, τι και ποιος. Είναι... ο πολύπριζος.
Στο λεωφορείο καθιστός, είναι κουμπάρος ο οδηγός.
Στην τράπεζα δε δίνει αγώνα, ο διευθυντής είναι στο κόμμα.
Βουλώνει στόματα διαρκώς. Είναι... ο πολύπριζος.
Λαδώνει τον περιπτερά για να μην στέκει στη σειρά.
Στο ΙΚΑ εσύ με φακελάκι αυτός με βύσμα μπατζανάκη.
Καλά τον ξέρεις γιατί αυτός είναι... ο άλλος σου εαυτός.
Ξέρει βουλευτές, υπαλλήλους και νομάρχες
από καθαρίστριες ως περιφερειάρχες
Ξέρει γραμματείς, φαρισαίους και παπάδες
από ιεροκήρυκες έως κρυφοροκάδες
Ξέρει και στρατάρχες και μονάρχες και δασάρχες
Τμηματάρχες, προσωπάρχες, θιασάρχες, πλανητάρχες!
|
||||
4. |
αυτή είναι η ζωή σου
04:24
|
|||
|
Αυτή είναι η ζωή σου
Έφτασε στην πόλη από την επαρχία
με σχέδια αρωματισμένα, τακτικά στη βαλίτσα.
Ξένη όπως όλοι• τη λέγανε Μαρία.
Της άρεσε να βλέπει την καλή πλευρά των ανθρώπων.
Νοίκιασε ένα σπίτι κάπου στην Κυψέλη.
Από το μπαλκόνι της έβλεπε φάτσα πλατεία.
Σʼ ένα σούπερ μάρκετ δούλεψε ταμείο.
Ο ξάδελφος ο προϊστάμενος την έβαλε μέσα.
Μαρία πρόσεχε μη σου συμβεί αυτό που εύχεσαι.
Ήδη είναι αργά.
Ένα Σάββατο βράδυ γνώρισε τον Θάνο.
Μέσα σʼ έναν χρόνο είχανε βαφτίσια και γάμο.
Δεν έγινε κάτι, απλά περνάγαν χρόνια
μέσα σε μια αγάπη που έμοιαζε με φτηνή κολώνια.
Όνειρα βγαλμένα από απόνερα τηλεοπτικά
σήριαλ και μυθιστορήματα αισθηματικά.
Ώσπου κάποιο βράδυ, (που) βαριόταν μοναχή της,
κάθισε στο λάπτοπ να γράψει σε βιβλίο τη ζωή της.
Ως τα ξημερώματα ρώταγε τους τοίχους
πώς μια ζωή ολόκληρη χώραγε μέσα σε δυο στίχους;
Μαρία
Να η ζωή σου.
|
||||
5. |
τρύπα στο νερό
03:53
|
|||
|
Τρύπα στο νερό
Το 'παν κάποιοι δόκτορες
Και έγινε χαμός
Ο άν-θρω-πος εί-ναι πιο γρή-γο-ρος
Κι από το φως
Το μόνο που χρειάζεται
Για να πάρει μπρος
Εί-ναι να του τα-χθεί
Ένας πενιχρός μισθός
Μπορεί να είσαι δίπλα απ' την πηγή
Αλλά υπάρχει άλλη εντολή
Αυτό που θέλω να σε δω
Να κάνεις τρύπα στο νερό
Ξεθάβονται τα πτώματα
Να πάνε για δουλειά
Τους λείπουν κάποια χρόνια
Συνταξιοδοτικά
Ούτε κι ο παράδεισος
Πληρώνει υπερωρία
Στην κόλαση υπάρχει
Μόνο η ανεργία
Μπορεί να είσαι δίπλα απ' την πηγή
Αλλά υπάρχει άλλη εντολή
Αυτό που θέλω να σε δω
Να κάνεις τρύπα στο νερό
|
||||
6. |
άντε πάλι
03:36
|
|||
|
Άντε Πάλι
Άντε πάλι
μια απ’ τα ίδια
μαζεύομαι απ΄το δρόμο
Μαζί με τα σκουπίδια
Και η ζωή τρεκλίζει αλκοολική
Κίτρινοι δρόμοι
Παντού αστυνόμοι
Οι άστεγοι πληθαίνουν
Κι οι πουτάνες ομορφαίνουν
Κάτι ψιλά για έναν οργασμό
Αδειάζω το μπουκάλι της ελπίδας
Και κάνω κωλοτούμπες στο κενό
Τι ψάχνω να βρω; Τι ψάχνω να βρω;
Πες μου σε παρακαλώ…
Άντε πάλι
Ακούω τα ίδια
Συχνότητες τρόμου
Συντονίζουν τη φωνή μου
H τρέλα περιμένει στη στροφή
Αράζω στο παγκάκι της πλατείας
Κι η θλίψη μου χαϊδεύει τα μαλλιά
Τι ψάχνω να βρω; Τι ψάχνω να βρω;
|
||||
7. |
θάλασσα
05:11
|
|||
|
Θάλασσα
Η αγάπη μου είναι θάλασσα ακύμαντη, γαλάζια.
Ο ήλιος σαν μεσουρανεί δελφίνια κάνουν νάζια.
Στα κρυσταλλένια της νερά διακρίνω το βυθό.
Σʼ αυτήν εδώ τη θάλασσα θέλω να κολυμπώ.
Η αγάπη μου είναι θάλασσα γκρίζα και μοχθηρή·
ύπουλη πικροθάλασσα από δάκρυα και οργή.
Αφρίζουνε τα κύματα στο μολυβί νερό.
Αυτήν εδώ τη θάλασσα μισώ να αγαπώ.
Η αγάπη μου είναι θάλασσα μαύρη, φουρτουνιασμένη·
αρχέγονη μάνα θεά, αφέντρα κι ερωμένη.
Την άβυσσο στα μάτια της φωτίζει ο κεραυνός.
Σε τούτη εδώ τη θάλασσα θα είμαι ναυαγός.
|
||||
8. |
λεφτά αισθήματα
04:02
|
|||
|
Λεφτά Αισθήματα
Σ' αυτή τη ζωή, τη μικρή τη ρημάδα
έτρωγες φίλε μου καλά.
Μα ήρθε μια μέρα, εκείνη η αποφράδα,
που μας αφήνεις -- γεια χαρά.
Σ' αυτή τη ζωή, που τώρα όμως τελειώνει
είχες αισθήματα λεφτά.
Το ίδιο ευαίσθητοι κι οι κληρονόμοι
θα τα ροκανίσουν μια χαρά.
Πάτησες σε πτώματα
μπουκώθηκες με μίζες κι επιδόματα
και μας κουνιόσουν δήθεν
"Έξω οι κλέφτες!"
Νισάφι πια! Τη φάρα σου
και τη γουρουνοαφεντομουτσουνάρα σου
σιχάθηκαν στο τέλος
κι οι καθρέφτες.
|
||||
9. |
||||
|
Ο κόμματος του κόμματος
(βίβα Μποστ!)
Στο ρετιρέ του κόμματος
αφίχθη νέος κόμματος.
Ψηλή, λιγνή κι αυ-το-μά-τως
εντάχθη του πληρώματος.
Ο κόμματος του κόμματος
δεν είναι μονοκόμματος,
διαθέτει τύπο σώματος
φιάλη φίνου αρώματος.
Ω! Βάση εσύ, εκλογική,
στη γυναίκα ετούτη
δώσε την ψήφο γιατί
πρέπει να μπει στη Βουλή!
Ο κόμματος του κόμματος
διαθέτει χείλη στόματος: ερυθρά!
Και έχει χρώμα όμματος: κυανούν!
Κόμμη καφέ του χώματος.
Ο κόμματος του κόμματος
IQ διαθέτει πτώματος
μα φήμη έχτισε ονόματος
στην τέχνη του μπουκώματος...
Ω! Βάση εσύ, εκλογική,
στη γυναίκα ετούτη
δώσε την ψήφο γιατί
αυτή είναι η ελπίδα της χώρας!
|
||||
10. |
||||
|
Μου είπε η μαμά
Μου είπε η μαμά: «Γιε μου, σε τούτη την πλάση»
«αυτός που μετρά είν’ αυτός που θα τα πιάσει.»
Και μου είπε η μαμά: «Ο καλός καλό δε βλέπει.»
«Να μη λες πολλά και να σκύβεις όταν πρέπει.»
Και για χρόνια έτσι κι εγώ
έμενα σ’ ένα πιθάρι
Κι έναν άνθρωπο να βρω
έψαχνα με ένα φανάρι.
Μετά είπε η μαμά: «Η γυναίκα είναι τέρας.»
«Θα σε ξεγελάσει και θα βρεθείς πατέρας.»
«Γι’ αυτό», είπε η μαμά, «να προσέχεις πού τη βάζεις,»
«για να μην κλαις κι αναστενάζεις».
Κι έτσι έγινα κι εγώ
μοναχός στο Άγιον Όρος
και περνούσαμε καλά
εγώ και ο νεωκόρος.
Τέλος είπε η μαμά: «Να τ’ αρπάξεις πριν στ’ αρπάξουν.»
«Πολλοί θα ζηλέψουν, μόνο λίγοι θα σε κράξουν.»
Και μου είπε η μαμά: «Αγουρίδες, αν δε φτάνεις.»
«Μα,» μου είπε η μαμά, «αν τα φτάνεις, να τα πιάνεις.»
Κι έτσι πήρα τα βουνά
με τη γάτα μου τη Σκάλλυ
και περνάμε μια χαρά
και, μαμά, μας τα ’παν κι άλλοι.
|
||||
11. |
φύκια στα μαλλιά
04:03
|
|||
|
Φύκια μέσα στα μαλλιά
Αύρα καλοκαιρινή
και αγέρι του πελάγου
έχω ένα μυστικό,
ντρέπομαι μα θα σας το πω.
Άκου φίλε ουρανέ
κι εσείς σύννεφα ακούτε·
κι εσύ άκου θάλασσα,
πώς μιαν αγάπη χάλασα.
Μιαν αγάπη χάλασα.
........
Κάτω στην ακρογιαλιά
πήγαμε ένα μεσημέρι.
Της ακτής τα κύματα
της γινήκαν μνήματα.
Με αναφιλητά
έκλαιγε: «Μη με σκοτώσεις...»
Πρώτα την αγκάλιασα.
Μετά τη στραγγάλισα.
Μετά τη στραγγάλισα.
Έβλεπα στα μάτια της τον τρόμο.
Σπάραζε η καρδιά μου απʼ τον πόνο.
Μα έσφιγγα κι έλεγα: «Κοιμήσου»
«κι εγώ θα είμαι για πάντα εδώ μαζί σου».
.........
Κάτω στην ακρογιαλιά,
πάω κάθε μεσημέρι.
Και κοιτώ τη θάλασσα,
φύκια μέσα στα μαλλιά.
Φύκια μέσα στα μαλλιά.
|
||||
12. |
περσεφόνη 3
06:37
|
|||
|
Περσεφόνη 3
Ποια καρδιά μου μαύρη τύχη,
μαύρο ριζικό σε δένει;
Φίλοι, συγγενείς και ξένοι
σʼ έταξαν στον Χάρο νύφη.
Γιʼ αμαρτίες να πληρώσεις
περασμένες αλλωνώνε•
χόρταση των κορακιώνε
συ τις σάρκες σου να δώσεις.
Mοιράζουν τα προικιά σου
και τα χρυσαφικά σου.
Στον τάφο ζωντανή σε σέρνουν
μέσα στα σάβανά σου.
Φλέγεσαι• κι αν καίγεσαι
από τις στάχτες σου εσύ ανασταίνεσαι.
Εν πυρί βαπτιζόμεθα.
Τα σα εκ των σων σοι παραδώμεθα.
Τρώει ο πολιτικός,
Του σκασμού ο τραπεζίτης.
Και πεινάνε οι δικοί της
κι υποφέρει ο λαός.
Στους δρόμους τα παιδιά σου
ζητούν τη λευτεριά σου
τρέμουν οι προικοθήρες μήπως
σπάσουνε τα δεσμά σου.
Φλέγεσαι• κι αν καίγεσαι
από τις στάχτες σου εσύ ανασταίνεσαι.
Εν πυρί βαπτιζόμεθα.
Τα σα εκ των σων σοι παραδώμεθα.
Οργή λαού, φόβος θεού,
αντάρα και αίμα και φως πανταχού.
Εν πυρί βαπτιζόμεθα.
Τα σα εκ των σων σοι παραδώμεθα.
|
||||
Θερσίτες Athens, Greece
Οι σύγχρονοι μουσικοί θερσίτες ιδρύθηκαν στα τέλη του 2012. Απoτελούνται από τους Βασίλη Αγαθοκλή στο μπάσο, Στάθη Ανδρέου στην κιθάρα, Γιώργο Μπινιάρη στα τύμπανα και Δημήτρη Παπαδόπουλο στη φωνή και στο φλάουτο. Την άνοιξη του 2013 κυκλοφόρησαν το ντέμο "Βάπτισμα Πυρός" και τον Νοέμβριο του 2014 το άλμπουμ με τίτλο "θερσίτες". Οι συνθέσεις αποτελούν καρπό συλλογικής προσπάθειας. ... more
If you like Θερσίτες, you may also like:
Last Stop To Nowhere
by Reflection Black
Cinematic-scale goth from Reflection Black with catchy melodies, dreamy synths, punchy rhythms, and a sense of timelessness.
go to album
Mantra Monolith
by Seer of the Void
Massive riffs and moribund themes power this aptly titled slab o' doom from Greek stoner metal outfit Seer of the Void.
go to album
This Could Be Texas
by English Teacher
The UK upstarts' debut veers from sunny, psychedelic folk to bristling post-punk with reckless abandon without ever missing a beat.
go to album
Move To The Trees
by Winter McQuinn
Winter McQuinn mixes soft rock and psychedelic folk for a sound reminiscent of classic pop purveyors like Cut Worms and the Lemon Twigs.
go to album
The Canadian trio's knack for writing bangers plots a steady course through the maelstrom.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 12, 2024
go to album
Backed by a rotating cast of collaborators, the Australian singer-songwriter refines her folk-tinged indie pop sound.
go to album
